Wysokie ustawienie łopatki

Wysokie ustawienie łopatki jest wrodzoną chorobą kości. W języku medycznym mówi się wtedy o chorobie Sprengla. Oto, co trzeba wiedzieć na temat tego schorzenia. Choroba Sprengla przejawia się wysokim ustawieniem jednej z łopatek. Jest to jedna z najczęściej występujących wrodzonych wad obręczy barkowej. W zależności od położenia grzebienia łopatki, schorzenie może przybierać postać łagodną bądź ciężką. Jest to wada widoczna i łatwo ją zdiagnozować. Jedna z łopatek jest mniejsza, zdeformowana i znajduje się wyżej. To sprawia, że zakres ruchomości stawu barkowego może być znacznie ograniczony. Ponadto chorobie często towarzyszy boczne skrzywienie kręgosłupa, niedorozwój żeber w obrębie łopatki oraz rozszczepianie się łuków kręgowych.

Przyczyny powstawania tej choroby nie są do końca znane. Lekarze przypuszczają, że może to być następstwo oddziaływania jakiejś siły na okolice łopatki w okresie płodowym. Co ciekawe, odnotowuje się więcej przypadków tej choroby u dziewczynek niż u chłopców. W łagodnych przypadkach choroby, kiedy ruchy stawu barkowego nie są ograniczone, leczenie chirurgiczne nie jest konieczne. Jednakże, gdy wysokie ustawienie łopatki uniemożliwia normalne funkcjonowanie konieczna jest interwencja chirurga. Operacja polega na umiejscowieniu łopatki niżej. Zazwyczaj zabiegowi chirurgicznemu poddaje się dzieci pomiędzy 3. a 5. rokiem życia. Wtedy są najlepsze warunki do skorygowania wady.

Po operacji istotna jest rehabilitacja, która wzmocni staw barkowy i zwiększy zakres jego ruchu.